Kinderen: ja of nee?

[Emiel]

De meeste mensen horen het gejengel van hun kind ook niet de hele dag, want ze dumpen hem op een dagopvang en gaan dan lekker werken

Wat ik irritant vind aan kinderen, is dat ze altijd in het middelpunt van de belangstelling staan. Dat ligt natuurlijk aan de volwassenen, die constant met het kind bezig zijn. Als ik bij mensen op bezoek ga met kinderen (komt gelukkig nauwelijks voor), dan moet altijd alles meteen om dat kind draaien. Ik zeg laat dat kind lekker zijn of haar gang gaan, in plaats van je met alles te bemoeien.

En dan dat gedoe met foto's maken. Iedereen moet dan met het kind op schoot en daar wordt een foto van gemaakt. Één keer is leuk, maar elke f*cking keer als je op bezoek bent...

[Jaco]

Zeker wel kinderen! Niet vergeten dat veganisme de toekomst MOET zijn, en dat veganisme het best gestimuleerd kan worden in een veganistische omgeving. Dit betekent voor mij dat alle vleeseters/melkdrinkers moeten ophouden met kinderen verwekken, en juist wij veganisten kinderen moeten krijgen om de wereld schoner, eerlijker, empathieser te maken. Dit gezegd hebbende ben ik het eens met het teveel aan mensen op moeder aarde, vandaar dat mijn vrouw en ik ook hebben gekozen (voor zover het kan, maar tot nu toe gaat het prima ;p) voor 1 kind. Mijn zoon is een geweldige gezonde veganist van 2 jaar en zal oprechtheid en empathie als basis in de opvoeding meekrijgen.

[JesseL]

Inderdaad! Als (bijna) alle veganisten geen kinderen zouden nemen, dan sterven we (veganisten) uit. En dat is juist niet de bedoeling. De vleeseters blijven voorlopig nog wel leven, tot ieder stukje Aarde is uitgezogen en verpest.

[TonyJello]

Gelukkig komen er wel veganisten voort uit vleesetende gezinnen!

[Appelmoes]

Ik wou net zeggen, volgens mij is veganisme niet genetisch bepaald. Om eerlijk te zijn vind ik het een beetje eng om veel kinderen krijgen als manier te zien om veganisme populairder te maken. Ik weet wel van dogma's die dat doen.

[Vegantastic]

Maar op zich klopt het wel. Doordat mss 50% van de vegans geen kinderen nemen komen er minder kinderen uit voortplanting die vegan zijn. Daardoor ook minder vraag rondom vegan babyproducten enzo.

De kinderloze vegans sterven uit. Dus die hebben geen kinderen die blijven bestaan die met bepaalde waarden opgevoed zijn. Er is een kans dat de kinderen niet vegan blijven, maar merendeel wel of op zijn minst vegetarier. Die het niet blijven weten iig wat het is, dus de kennis blijft wel.

Als er elk jaar 50% meer vegans bij komen uit zichzelf en 50% van de vegans dan blijven het aantal vegans ongeveer hetzelfde.

100 vegans => 50% neemt kinderen en 50% sterft uit => 50 blijven er over.
50 vegans met 1 kind => +50 vegans = 100 in totaal.

Even versimpelt allemaal. Dus de groei is in deze versimpeling niet aanwezig, maar het zal of daling beteken of kleine groei.

Kinderen nemen kan kinderen adopteren zijn of zelf eigen kinderen krijgen.

Ondanks de impact van een kind meer, ben ik eigenlijk gewoon pro-kinderen, want ook als is er een kans dat een vegan kind van veganisme af stapt, kan het juist ook positief werken op anderen inspireren om vegan te worden en het kind kan later als het vegan blijft helpen mensen te overtuigen.

[TonyJello]

Adopteren lijkt me dan een goed idee, want je zet geen extra mensen op aarde, en het bestaande kind wordt vegan opgevoed in plaats van dat het een onbewuste vleeseter wordt. En het kind zal waarschijnlijk gezonder zijn. Dus dat is vier keer postief.

[Rick]

Maar op zich klopt het wel. Doordat mss 50% van de vegans geen kinderen nemen komen er minder kinderen uit voortplanting die vegan zijn. Daardoor ook minder vraag rondom vegan babyproducten enzo.

Er zijn geen vegan babyproducten nodig als er geen vegankinderen komen. Dan is er dus ook geen probleem.

De kinderloze vegans sterven uit. Dus die hebben geen kinderen die blijven bestaan die met bepaalde waarden opgevoed zijn. Er is een kans dat de kinderen niet vegan blijven, maar merendeel wel of op zijn minst vegetarier. Die het niet blijven weten iig wat het is, dus de kennis blijft wel.

meer dan 95% van de vegans van nu zijn niet sinds hun geboorte vegan. Ik geloof niets in het uitsterven van veganisten als er geen van-het-begin-af-aan-vegans bijkomen. Het is nu gegroeid dus kun je net zo goed concluderen dat het niet nodig is om vegankinderen te produceren.

Als er elk jaar 50% meer vegans bij komen uit zichzelf en 50% van de vegans dan blijven het aantal vegans ongeveer hetzelfde.

100 vegans => 50% neemt kinderen en 50% sterft uit => 50 blijven er over.
50 vegans met 1 kind => +50 vegans = 100 in totaal.

Even versimpelt allemaal. Dus de groei is in deze versimpeling niet aanwezig, maar het zal of daling beteken of kleine groei.

Veel te simpel, zo simpel dat het zelfs als voorbeeld geen hout snijdt.

Kinderen nemen kan kinderen adopteren zijn of zelf eigen kinderen krijgen.

Ondanks de impact van een kind meer, ben ik eigenlijk gewoon pro-kinderen, want ook als is er een kans dat een vegan kind van veganisme af stapt, kan het juist ook positief werken op anderen inspireren om vegan te worden en het kind kan later als het vegan blijft helpen mensen te overtuigen.

Ik vind het nogal wat, wat je hier eigenlijk tussen de regels door zegt. Je vindt dat vegans kinderen moeten krijgen zodat zij die kinderen in kunnen zetten om de boodschap te verspreiden. Hoe ver zit je nu nog van een religie af? De verhouding ouders-kind bestaat uit een onvoorwaardelijke liefde. Daar past het 'helpen van mensen te overtuigen' voor mij helemaal niet bij. Je geeft je kinderen een opdracht mee, onafhankelijk van wie zijzelf zijn. Het is fijn als jouw kind in dezelfde dingen geloofd als jij, maar als hij/zij dat niet doet is het te hopen dat je net zoveel van hem/haar kunt houden.

[Vegantastic]

Zoals ik zei een simplistisch voorbeeld, maar wel goed m.i.

Op zich heb je een punt met de babyvoeding. Alleen het helpt denk wel als de vraag op diverse vlakken vergroot, omdat er dan markt komt voor 'ons'.

Verder moet men zelf weten of ze kinderen willen nemen natuurlijk. Alleen het is m.i. niet zo slecht als men voorstelt als reden om geen kinderen te nemen. Ik heb verder hier niet ouder-kind relatie in verwikkeld, want je hebt verder een punt daarover. Het ging mij alleen over een nut van vegan kinderen voor veganisme. Dus een beetje met afstand benaderd dit onderwerp.

[DeVegetarische]

Ik heb direct al een afkeer van het idee van het nemen van kinderen ''om de blijde boodschap wijder verbreid te maken''. Ofzo. Het lijkt me zo respectloos naar het kind, zijn individu. En dat het die ''rol'' opgedrongen krijgt.

Niet mijn kop thee.

[Vegantastic]

Ik heb direct al een afkeer van het idee van het nemen van kinderen ''om de blijde boodschap wijder verbreid te maken''. Ofzo. Het lijkt me zo respectloos naar het kind, zijn individu. En dat het die ''rol'' opgedrongen krijgt.

Niet mijn kop thee.

True, maar daar is lijkt mij geen sprake van. Hoewel nooit uitgesloten dat iemand het daar voor doet. Er zijn ook mensen die kinderen nemen om te verkopen enzo.

[JesseL]

Ik denk inderdaad niet dat vegan zijn genetisch is, dus daarvoor hoef je geen kinderen te nemen. Maar ik geloof wel dat je waarden en normen meegeeft aan je kinderen, dat heeft niets met religie te maken. Ook niets met houden van. Ik hou ook van mijn ouders en zus ondanks ze vleeseters zijn.

Ik neem ook geen kinderen om boodschappen te verspreiden, maar een hoop mensen hier willen geen kinderen omdat de wereld verrot is, maar door kinderen te nemen en de juiste waarden en normen mee te geven wordt de kans op een ietsepietsie mindere verrotte wereld wel groter. Hoef dus in ieder geval dus ook geen reden te zijn om geen kinderen te nemen.

Het is inderdaad opvallend dat je vaak bij restaurants redelijk wat vegetarische opties hebt maar bij de kindermenu's niets. Alsof kinderen niet vega(n) kunnen zijn. Blijkbaar dus te weinig vraag helaas. Dit geld ook voor verzorgingsproducten, ook bijna niets expliciet vegan zoals Alverde etc. voor baby's en kinderen.

[Emiel]

Als vegans bewust kinderen gaan nemen om het veganisme te verspreiden, is het wel erg triest met ze gesteld. ik kan me ook niet voorstellen dat dat een reden zou zijn om kinderen te willen.

Ik wil (nu) geen kind, omdat ik 1) geen partner heb en 2) omdat ik er totaal geen behoefte aan heb (kind óf partner). Wat de wereld betreft, die kan alle kanten op. Op zich is de staat van de wereld voor mij geen reden om geen kind te nemen.

[Sofie]

Ik denk niet dat je kunt stellen dat het krijgen van kinderen een effectievere methode zou zijn voor een betere wereld dan het niet krijgen van kinderen. Neem je kinderen, dan is dit een toewijdingskeuze. Je kiest ervoor een aanzienlijk deel van je tijd en energie toe te wijden het verzorgen en opvoeden van kinderen. Neem je geen kinderen, dan houd je die tijd en energie dus over voor andere dingen. Alle tijd die je anders aan je kinderen had besteed kun je nu dus steken in vrijwilligerswerk, campagnes, demonstraties, gesprekken, bewustmakingsactiviteiten, enzovoort. Ik denk dat je hiermee minstens zoveel kunt doen voor een betere wereld als wanneer je kinderen neemt die je probeert op te voeden tot een persoon met jouw idealen.

[TonyJello]

Kinderen 'neem' je niet. Je zou ze kunnen krijgen.

[Sofie]

Kinderen 'neem' je niet. Je zou ze kunnen krijgen.

Dat hangt denk ik heel erg af van je visie op kinderen. Geloof je dat het wel of niet hebben van kinderen een autonome keuze is, dan 'neem' je ze. 'Nemen' verwijst dan naar het uit eigen beslissing doelbewust zwanger raken. Geloof je dat het een geschenk is van een hogere macht, dan 'krijg' je ze.

[TonyJello]

Een hogere macht bestaat voor mij niet en ook doelbewust krijg je ze niet altijd.

Het gaat erom dat wanneer mensen graag een kind willen en het lukt niet, dat het heel onaangenaam is voor hen te horen dat anderen het over nemen hebben.

[Sofie]

Ik snap je punt, Tony. Je hoort de opvatting dat je kinderen niet neemt maar krijgt ook vaak vanuit een waarheidsopvatting. Die houdt dan in dat er een hogere macht is waar we als mens afhankelijk van zijn en dat we daarom niet kunnen spreken van kinderen 'nemen'. Dit gaat dan vaak gepaard met de overtuiging dat we dankbaar en nederig moeten zijn tegenover zo'n macht en dat we daarom niet over kinderen 'nemen' mogen spreken. Met de term 'krijgen' benadrukt men dan dat het kind als geschenk van boven wordt beschouwd. Maar inderdaad, spreken over 'nemen' kan pijnlijk zijn voor mensen die ongewenst kinderloos zijn en ik ben het met je eens dat het vanuit dat punt gezien goed is om voorzichtig te zijn met zulke termen.

[TonyJello]

Ja, zo bedoel ik het.

[Renee1137]

Ik snap wat je bedoelt Tony. Ik denk wel dat mensen die zeggen dat ze 'eens kinderen nemen' het vaak niet anders bedoelen als dat ze zeggen dat ze 'eens kinderen willen krijgen'. Het is gewoon taalgebruik wat je zonder nadenken overneemt, vaak, denk ik. Maar je hebt helemaal gelijk dat je kinderen alleen kunt krijgen.

Ik vind wel dat een ongewenst kinderloos persoon er zelf ook voor op moet passen om dat op andere mensen te projecteren, op een negatieve manier. Ik ken een al wat ouder ongewenst kinderloos echtpaar en toen we het eens over kinderen hadden, heb ik eerlijk gezegd dat ik, nu in ieder geval, denk dat ik geen kinderen wil. Zij reageerde toen best wel gepikeerd dat 'je nog maar moet afwachten of je kinderen kunt krijgen, en dat het krijgen en niet nemen is.' Dat vond ik toen wel onaangenaam. Ik denk dat het een goed idee is om eerst te bedenken of je kinderen wilt voordat je gaat kijken of je ze kan krijgen, en daarnaast lijkt het me goed dat ik zélf bedenk of ik kinderen wil. Wat ik ermee wil zeggen is, sommige mensen raken toch enigszins emotioneel verwond door de kinderloosheid en kunnen zich dan niet goed meer inleven in mensen die er zélf voor kiezen om geen kind te krijgen. En daar moet je voor waken denk ik als je in die situatie zit.

Aan de andere kant zou ik zelf, als ik wel kinderen had, er op letten dat ik tegen mensen die geen kinderen hebben (en wellicht omdat het niet lukt) niet constant over mijn kinderen doortetter. Want volgens mij is dat iets waar ongewenst kinderlozen erg last van hebben, die druk van hun omgeving ("wanneer beginnen jullie eens?")