Vanmorgen een fijn gesprek gehad met een collega die heel erg open stond voor wat ik had te zeggen en echt aandachtig luisterde en met vragen kwam (normale vragen) ze wist echt niet dat het zo ging in de veeindustrie. Bijvoorbeeld verteld over de koeien en de kippen. Ze dacht dat kippen lekker de hele dag buiten scharrelde en af en toe een eitje legde die wij dan pakte.
Ze leek echt geschokt door wat ik vertelde.
Zei ook een keer: ja, als je het zo brengt dan lijkt het inderdaad wel heel erg allemaal.
Dus ik zei dat ik dat niet zomaar zei om zieltjes te winnen bij wijze van maar dat dat gewoon de keiharde waarheid was.
Ze is natuurlijk niet meteen omgeswitcht in een hardcore vegan activist maar misschien heb ik een zaadje geplant, ik hoop het.
In ieder geval fijn dat ze echt luisterde naar wat ik te zeggen had.
En ook schouderklopje voor mezelf want ik heb niet gehuild toen ik vertelde over alle gruwelijkheden hoewel mijn zicht af en toe wazig werd en ik soms 3 x moest slikken.
