The Angry Vegan

[Iejoor]

Ik vond het echt een cadeautje! Liep meteen met een dikke grijns verder. Kwam ik een clupje stokkenprikkers tegen, die zien dat niet want dat bept en klept en prikt.
Ik vraag me nog steeds af waar die reeën vandaan kwamen, het was midden op de dag, ze kwamen uit een gebied waar meer gras dan bos is en een weg. Maar goed, heeft zo moeten zijn.

[Emiel]

Ok, terug naar het topic maar

Nog boze vegans hier?

[lani]

IK BEN BOOS!!! ... krijg m'n sokken niet goed aan spongebob sokken!!!

[Zen]

Ik vind dat boosheid erbij hoort, het is een natuurlijke emotie gezien het enorme onrecht en de wreedheid die er op immense schaal plaatsvindt. That said, het klopt dat je het, al is het maar voor je eigen gemoedsrust, beter kunt kanaliseren en omvormen tot iets positiefs. Veelal krijg je dan meer gedaan voor datgene wat je zo dierbaar is. Mistroostigheid is overigens wel iets waar ik zelf enige comfort uit kan halen. Iets dat blijdschap en positiviteit me nooit zal kunnen geven denk ik.

En toch het moet gezegd:

De meeste mensen zijn niet tegen geweld als het gaat om wat de geallieerden hebben gedaan in de WWII om maar iets te noemen. Dit is ook het voorbeeld wat Gary Yourofsky aanhaalt. De vraag rijst dan direct waarom veganisme dan wèl per se volledig geweldloos zou moeten zijn aangezien dieren exact dezelfde bevrijding nodig hebben als Joden destijds (maar dan in aantallen die nog vele malen groter zijn dan 6 miljoen). Volgens mij is het antwoord vooral dat dit de meeste pragmatische manier is om het probleem aan te pakken, vegans zijn immers sterk in de minderheid en dat betekent dat geduld en begrip nodig zijn om mensen te bewegen om te kiezen voor compassie boven wreedheid en/of onverschilligheid.

[TonyJello]

Ja.

[jojo]

En nog een keer: Ja

[jojo]

En tóch zou ik wel es met mijn knuppel in een menselijk hoenderhok willen zwaaien........

[lani]

Ik ben het er een beetje mee eens

Persoonlijk vind ik woede/boosheid/etc een emotie die inderdaad bij ons hoort, maar ik denk niet dat dat voor altijd hoeft te zijn. Daarom ben ik het er ook niet echt helemaal mee eens als mensen zeggen dat 'boos zijn is menselijk' ofzoiets =P .. Want in a way klopt het wel, maar ik geloof eigenlijk dat het een emotie is waar we van af kunnen komen, al zal het misschien heel lang duren xDD ..

Zelf voel ik vaak genoeg woede, maar probeer deze altijd inderdaad om te zetten in compassie, positiviteit, et cetera. En zoals Zen al zei; vegans zijn in de minderheid, als we allemaal boos gaan doen komt er niet veel goeds van, maar als we allemaal onze woede juist op een positieve manier gebruiken, het omvormen tot een soort moed, of zelfs helemaal omvormen tot compassie, dan kunnen we daar veel meer mee.

Mensen wie het kunnen, ik persoonlijk niet waarschijnlijk, kan woede natuurlijk een goede bron zijn. Een bron welke ze gebruiken om kracht uit te halen, om het zo, met mate zegmaar, in een goede vorm te gebruiken. Ze kunnen woede gebruiken bij speeches, om met nóg meer kracht te spreken zodat ze echt overweldigend klinken. Of kijk maar naar de A.L.F ofzo (Animal Liberation Front), het zal me niks verbazen als sommige van die mensen woede gebruiken in een positieve vorm (het redden van dieren), en om hun angsten te trotseren.

Maar niet iedereen heeft woede nodig en sommige mensen zouden het niet moeten gebruiken als een bron of basis voor wat dan ook. Als ik naar mezelf kijk, vroeger heb ik bijvoorbeeld heel veel woedeaanvallen gehad, daarmee heb ik veel schade aangericht. En nu nog kan woede een destructieve kracht in mijn leven zijn welke niets goeds doet voor mij of de wezens om mij heen. Woede zorgt er tegenwoordig vaak voor dat ik verdrietig word, gespannen voel, et cetera, gelukkig zijn er geen woedeaanvallen meer

Nu ben ik natuurlijk ook wat extra bang voor deze emotie, maar ik weet dat er genoeg mensen zijn wie simpelweg niet met hun woede om kunnen gaan.

En dus mijn conclusie: tenzij je er mee om kunt gaan in een positieve, non-destructieve manier, is het altijd beter om woede om te zetten in compassie, of als dat niet mogelijjk is, jezelf kalmeren en ervoor zorgen dat je weer met helderheid kan denken en doen.

[TonyJello]

Drie keer ja!

[Iejoor]

Wat schrijven jullie dat mooi!

[Emiel]

En dus mijn conclusie: tenzij je er mee om kunt gaan in een positieve, non-destructieve manier, is het altijd beter om woede om te zetten in compassie, of als dat niet mogelijjk is, jezelf kalmeren en ervoor zorgen dat je weer met helderheid kan denken en doen.

Ken je dit boek? Ik wil het al een tijdje lezen.

[TonyJello]

Wat schrijven jullie dat mooi!

Nou he? Dát zijn nou de échte mannen waar wij van houden!

[TonyJello]

En tóch zou ik wel es met mijn knuppel in een menselijk hoenderhok willen zwaaien...

Kom, dan gaan we samen!

http://4.bp.blogspot.com/_Km9o8iVz550/R ... bambam.jpg http://www.rankopedia.com/CandidatePix/85497.gif

[jojo]

[Iejoor]

Wat schrijven jullie dat mooi!

Nou he? Dát zijn nou de échte mannen waar wij van houden!

Jaaa!!

[Marcello]

...En dus mijn conclusie: tenzij je er mee om kunt gaan in een positieve, non-destructieve manier, is het altijd beter om woede om te zetten in compassie, of als dat niet mogelijjk is, jezelf kalmeren en ervoor zorgen dat je weer met helderheid kan denken en doen.

Mooie, wijze, woorden, ook in de rest van je betoog!

Momenteel zit ik met vrij veel negatieve energie, zeg maar boosheid. Deze is zelfs zo erg dat ik al een aantal weken mijn Tai Chi oefeningen niet kan doen. Voor het slapen lees ik altijd een uurtje in bed en probeer dan in de sfeer van het boek te gaan slapen. Vaak knip ik de lamp uit en de boosheid is in alle heftigheid weer daar. Problemen met instanties en onrechtvaardigheid komen boven.

Het meeste last heb ik op het moment van een soort van ruzie met (ik dacht) goede vrienden. Het begon met een pijnlijk misverstand van hun kant in oktober. Dit misverstand is uitgepraat, maar sindsdien hebben we toch haast geen contact meer en op mijn handreikingen wordt niet goed gereageerd. Ik weet dat ze zelf ook problemen hebben, maar voel me toch gekwetst, teleurgesteld en soms zelfs boos. Ik heb me van mijn kant erg buigzaam getoond, me zelfs geëxcuseerd voor dingen waarvoor ik mij helemaal niet hoefde te excuseren, vind ik achteraf. Van hun kant kwam er geen begrip, laat staat excuses, terwijl daar wel degelijk aanleiding toe was.

Ik begrijp gewoon niet hoe ze zo met mij om kunnen gaan nu, temeer omdat ik ze in het verleden met alles en nog wat heb geholpen en altijd voor ze klaarstond. Vaak was ik er 3x per week om te helpen met de kinderen, klussen of het huishouden. Ik kijk daar nu met gemengde gevoelens op terug en heb het sterke gevoel dat ik niet meer welkom ben daar. Dat is een ongelofelijk rotgevoel! Ik ga er dus ook niet meer langs en wacht op een handreiking van hun kant.

Tegen kerst had ik alweer weken helemaal niets meer van ze gehoord. Ik was zo boos dat ik overwoog om ze geen kerstkaart te sturen. Dit heb ik echter toch gedaan en er op geschreven "Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!". Dat voelde erg goed; op dat moment overheerste de compassie bij mij. Nu speelt mijn gekwetstheid echter weer sterk op, wat vaak resulteert in boosheid .

[repelsteeltje]

Tegen kerst had ik alweer weken helemaal niets meer van ze gehoord. Ik was zo boos dat ik overwoog om ze geen kerstkaart te sturen. Dit heb ik echter toch gedaan en er op geschreven "Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!". Dat voelde erg goed; op dat moment overheerste de compassie bij mij. Nu speelt mijn gekwetstheid echter weer sterk op, wat vaak resulteert in boosheid .

Wel goed dat je toch schreef zulke acties zijn atlijd goed ook wanneer ze niet aankomen jij hebt van jou kant uit bereidheid gegeven de dingen te klaren.

Zelf ben ik een heel boos 'meisje' het lijkt wel of het al maar erger wordt ik wordt steeds onverdraagzamer ik oordeel en veroordeel mezelf en anderen. Ik ben ook een beetje allergisch voor mensen die heel engelachtig willen zijn...en waar ik dan bij denk...dat is allemaal schijnvertoon. (?)
Ik ben dol op echtheid en puurheid en daarbij hoort naar mijn mening ook alle shit!
Als je wegrent voor je shit..kan het er wel eens heel naar uit komen.
Maar zo als ik nu bezig ben is ook erg doorgeschoten uit balans..ik probeer het gewoon maar te doorstaan gelukkig zijn de mensen dichtbij me het redelijk gewent en kunnen er mee omgaan..(arme lieve mensen...)
Ik hoop dat het van nature weer een beetje bij zal trekken dat ik wat meer in balans ga komen.
Ik ben dan helaas ook wel echt zo boos dat ik mensen wat wil aandoen. Denk aan bedrijven als monsanto en mensen die beslissingen nemen voor heel Europa die zo ontzettend fout zijn...Ik denk dan hoe is het mogelijk?
Zelf heb ik geen kinderen maar ik denk dan wel aan de toekomst van de kinderen van die idoten! Hoe ziet de wereld er straks uit als we op deze voet verder gaan...we kunnen geld niet eten / drinken en ademen...
Nou ja ergens ben ik er zelfs soms trots op dat ik tenminste niet tegen wil en dank lief wil zijn.
Maar misschien kunnen jullie met oprechte niet-boosheid aansteken?!

[TonyJello]

Nog niet... Ik heb hetzelfde als jij en Marcello, maar ik ben niet boos op mezelf, gelukkig. Ook niet op veganisten, natuurlijk.

[Emiel]

@repelsteeltje: wel eens meditatie/mindfullness geprobeerd?

[lani]

ik probeer ook altijd eerlijk en oprecht te zijn.. ik geloof ook dat mijn ware zelf geen woede of boosheid heeft, maar juist alleen liefde, compassie, vreugde, etc.. maar ik geloof ook niet dat ik een mens hoor te zijn af en toe dusjah ..

en Marcello; heel mooi ^^ ... ik heb iets soortgelijks;

met kerst van t laatste jaar heb ik een kerst kaart aan m'n oma en haar vriend geschreven en er een plaatje van een lotus bloem welke ik met photoshop had gemaakt op de kaart geplakt.. De lotus staat voor verlichting in het boeddhisme.. en ik schreef de kaart met veel liefde, ik wensde mijn oma en haar vriend veel liefde toe en dat hun een goede gezondheid mogen hebben in het komende jaar, veel vrede, enz enz enz ..

niet zo bijzonder zou je zeggen.. maar ik heb m'n oma al jaren niet gezien, niet gesproken, etc, 1 keer bij een verjaardag van een van m'n broers toen was ze daar en toen zag en sprak ik haar eventjes, maar daarvoor ook jaren lang niet.. dat komt omdat na de dood van mijn opa het contact is verwaterd, en ze had al snel een vriend, ik keurde dat toen de tijd niet goed, ze had ook wat meer dingen gedaan, zoals spullen van m'n opa verkopen, waar ik niet blij mee was, en door de tijd heen werd ze heel lastig voor m'n ouders en onze familie, deed ze vaak moeilijk en zorgde ze voor problemen, daardoor is veel familie contact slechter geworden, maar in de laatste 2 jaar ongeveer ben ik erg veranderd en ik heb haar al vaak vergeven en ik heb mezelf vergeven voor de slechte dingen die ik over haar dacht, ik vergeef mezelf van de boosheid die ik had..

en dus kom ik weer terug on-topic; ookal worden we boos, mocht het nou om iets persoonlijks gaan zoals familie, of om vegan-related dingetjes, probeer jezelf het altijd te vergeven, probeer rust te vormen in jezelf, want uiteindelijk helpt die woede toch niks, vind ik dan tenminste