Geen dank, maar wat zijn nu je verwachtingen of waar zit je nu nog op te wachten als je antwoord schijnt te weten? Dan is het toch niet zo interessant meer?TonyJello schreef:Voor jou, voor mij niet.
![]()
In iedergeval bedankt, zover!

.
Moderators: Morality, Martine, Rorrim
Geen dank, maar wat zijn nu je verwachtingen of waar zit je nu nog op te wachten als je antwoord schijnt te weten? Dan is het toch niet zo interessant meer?TonyJello schreef:Voor jou, voor mij niet.
![]()
In iedergeval bedankt, zover!
Dit is psychologie en geen filosofie.vegalan schreef:Hoe ik over het lijden denk is een complex verhaal, dat lijkt het op vertaald Russisch.TonyJello schreef: Hoe denk jij over lijden?![]()
Ik ga dat hier nu niet beschrijven, maar ik kan je wel vertellen hoe ik met het lijden van dieren in mijn eigen beleving om ga of hoe je er mee om kan gaan. Zolang je niet het vermogen hebt om het te veranderen (het lijden van dieren beëindigen) moet je het loslaten en dat kun je het beste doen door een overgaven welke vergezeld gaat van een goede intentie waarbij je (visueel) alle wezen sterkte wenst en liefde geeft zodat je hierin kan berusten. Er bestaan compassionele meditaties vromen waarin ongeveer hetzelfde wordt gedaan.
Hierdoor kan je wel onthechten, maar blijft de bereidwilligheid om het werkelijk te veranderen (indien mogelijk) bestaan, want het blijft een onderdeel van je intentie. Je doet wat je op dat moment kunt doen.
Het is dan ook belangrijk om gelijkmoedigheid te cultiveren want anders wordt de afstand tussen anderen te groot. Het gaat dan om een positieve benadering want agressie, nijd en haat doen hechten en belemmeren het loslaten, maar verdriet (als verwerking van iets dat je moet loslaten) en compassionele liefde zijn wel constructief, mist je het beheerst en die beheersing kan je krijgen door er naar te kijken. Ik hoop dat je er wat aan hebt?
Ik 'weet' geen antwoord. Ik denk ergens over na. En nieuwe gedachten zijn welkom om de gedachten rijker te maken. Dát is het interessante eraan.vegalan schreef:Geen dank, maar wat zijn nu je verwachtingen of waar zit je nu nog op te wachten als je antwoord schijnt te weten? Dan is het toch niet zo interessant meer?TonyJello schreef:Voor jou, voor mij niet.
![]()
In iedergeval bedankt, zover!![]()
.
Hier maak ik uit op (wat ik al dacht) dat je het niet hebt begrepen, want het is gebaseerd op een filosofie. Het was ook een antwoord op jou innerlijke disharmonie (dat je zelf naar voren bracht) en niet mijn antwoord op je vraag wat lijden is, want daar had ik al op geantwoord. Je haalt de dingen een beetje door elkaar.TonyJello schreef:Dit is psychologie en geen filosofie.
Ik weet wel wat filosofie is, maar daarvan uitgaande is het merkwaardig dat je dit (wonderbaarlijk) niet ziet in de genoemde bijdragen.TonyJello schreef: Wat is filosofie? Wiki:
http://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q=& ... dnpP0McQoQ
Dan wens ik je veel succes met dat gedachten proces.TonyJello schreef: Ik 'weet' geen antwoord. Ik denk ergens over na. En nieuwe gedachten zijn welkom om de gedachten rijker te maken. Dát is het interessante eraan..
Vertel eens wat je bent. Je hebt er vast over nagedacht en gaat me niet vertellen dat jij je lichaam bent.Kitsune schreef:En dat jij niet die gedachten BENT. Oftewel, je eigen gedachten objectief observeren en ze voorbij laten gaan in plaats van ze veel ruimte geven (als een soort wolkjes die weer wegtrekken).
Je bent niet het lichaam en je bent ook niet de gedachten. Je bent bewustzijn, tijdelijk in een menselijk lichaam.Rorrim schreef:Vertel eens wat je bent. Je hebt er vast over nagedacht en gaat me niet vertellen dat jij je lichaam bent.Kitsune schreef:En dat jij niet die gedachten BENT. Oftewel, je eigen gedachten objectief observeren en ze voorbij laten gaan in plaats van ze veel ruimte geven (als een soort wolkjes die weer wegtrekken).
Beetje laat, maar goed. Ik ben wie m'n hersenen me te denken geven wie ik ben. Ik een zekere zin ben ik m'n lichaam, want al mijn gedachten e.d. worden gegenereerd door mijn eigen lichaamscellen. Zonder mijn lichaam zou ik iig niet zijnRorrim schreef:Vertel eens wat je bent. Je hebt er vast over nagedacht en gaat me niet vertellen dat jij je lichaam bent.Kitsune schreef:En dat jij niet die gedachten BENT. Oftewel, je eigen gedachten objectief observeren en ze voorbij laten gaan in plaats van ze veel ruimte geven (als een soort wolkjes die weer wegtrekken).
Daar ben ik het zeker mee eens. Echter, wat precies 'eigen' is en wat toebehoort aan 'de buitenwereld', dat is niet zo duidelijk als het in een oogopslag lijkt. Alles is met elkaar verweven. Je omgeving heeft net als je gedachten invloed op de kern van je bewustzijn. Mijns inziens zijn ook hersenen, net als je ledematen en uiteindelijk zelfs de lucht die je ademt, slechts tijdelijke dienaren van het bewustzijn. Dit kan betekenen dat het zuiver bewustzijn (zoals de meest elementaire deeltjes) onvergankelijk is, dat slechts alles waarvan het zich bewust is veranderlijk is.Kitsune schreef:dat we vaak verstrikt raken in onze eigen gedachten en ons er teveel mee identificeren.
Mooi geschreven. Ik heb zelf ook flinke problemen met negatieve gedachten vanwege hoe diersoorten en deze planeet door de mens worden behandeld. Wie weet kan jouw manier van ermee omgaan ook iets voor mij betekenenKitsune schreef:Interessante vraag, aangezien ik daar zelf ook actief mee bezig ben (en vooral hoe kan ik minder lijden). Ik heb te vaak negatieve gedachten (pijn, woede, haat) als gevolg van vooral hoe de mens met dieren omgaat.
Wat ik zelf wel een aardig inzicht vond, is dat psychisch lijden (daar heb ik het dan over) vaak vooral gevormd worden door gedachten (die sterk verweven zijn met taal op zich....woorden, associaties met woorden).
En dat jij niet die gedachten BENT. Oftewel, je eigen gedachten objectief observeren en ze voorbij laten gaan in plaats van ze veel ruimte geven (als een soort wolkjes die weer wegtrekken).
En meer focussen op het positieve (wat doe je al WEL voor dieren in plaats van wat doe je NIET of wat kun je nog meer doen). Heeft mij iig wel erg geholpen. Ik stond nooit zo stil bij wat ik al wel deed (was min of meer vanzelfsprekend) en was vooral bezig met wat nog beter kon (heeft uiteraard ook met je persoonlijkheid te maken...ik ben sowieso vrij gevoelig en stel hoge eisen aan mezelf en anderen).