Een ouwe rot in het veganisme, maar nieuw op het forum.

[Veganvera]

Hallo allemaal,
Ik ben niet nieuw op het gebied van het levenspad veganist, maar wel op dit forum.
Vandaar dat ik het wel zo netjes vind om mezelf voor te stellen, voordat ik al jullie berichten ga lezen en me een ongewenste indringer ga voelen in jullie leven.

Ik ben dus Vera en ik ben al vele jaren veganist. Van eerst par-time vegetariër te zijn geweest, in zijn geheel overgestapt naar veganist.
Het was voor mij een hele overstap, want ik vind mijn uiterlijk ook heel belangrijk. Ik ben office-manager en dus het visitekaartje van het bedrijf. Voor mij stond dus een hele uitdaging om dit nieuwe levenspad in te slaan. Hoe belangrijke lunches en uiterlijk toch hetzelfde te laten verlopen. Maar het lukt me al heel wat jaren om mijn nieuwe levensstijl in ere te houden.

Dit toe nu toe mijn voorstel rondje.
Groetjes Vera

[Appelmoes]

Hoi Vera, welkom!

Nu wil ik je geheim weten, hoe doe je dat met die lunches?

[Veganvera]

Thanks, appelmoes.

Zelf heel erg creatief zijn. Speciale "zakenlunches" in de vergaderzaal. Dit houdt in dat ik zelf het brood maak en een lekker soepje etc erbij. Bijna alle klanten vinden het geweldig. Veel persoonlijker vinden ze het. Ze weten het nu bijna allemaal wel en vinden het super leuk om nieuwe dingen uit te proberen. Krijg zelfs complimenten erover. Bijvoorbeeld een secretaresse van 1 van onze klanten had gezegd, dat haar chef wel wilde komen, maar alleen als hij weer dat "wortelding" krijg. Haha dat zijn de leuke dingen. Als ik dan toch met nukkige klanten of nieuwe klanten mee moet, kies ik een vegatarisch-friendly restaurant uit en neem zelf een salade ofzo.
Je wordt best vindingrijk moet ik zeggen verloop van tijd.

[TonyJello]

Vera.

Wow, knap!

[Sybine]

Ah, jij bent de verwelkomende partij! Dat maakt dat je inderdaad je eigen twist aan zaken kunt geven.
Wat leuk zeg, die reacties op jou 'alternatieve' eten

Ik vind het andersom juist lastig. Afgelopen woensdag nog, hele dag onder de pannen. Voor lunch wordt gezorgd. Dan moet ik dus een ander zo ver krijgen om vegan te gaan koken. Bij het buffet heb ik nog gevraagd of er gerechten tussen zaten zonder dierlijke producten. De medewerkers keken me erg glazig aan

Gelukkig had ik mijn eigen eten mee. Maar dat voelt om sociale redenen ook niet altijd goed.
Idem voor op mijn werk. En bij kennissen een koekje of plak cake nemen is een afweging tussen sociaal of vegan zijn. Ik blijf dat na al die jaren heel lastig vinden

[Veganvera]

Hi sybine, het blijft altijd lastig. Soms moet je wel sociaal zijn.het kan niet anders, maar bedenk wel dat er uitzonderingen zijn. Kijk naar het grote geheel!

Maar aan de andere kant denk ik altijd, je vraag aan een christen toch ook niet om hardop te vloeken in zijn kerk? Veganisme is toch ook een geloof?

[TonyJello]

Veganisme is toch ook een geloof?

Nee, veganisme is echt.

[Mystique]

Vorig weekend was ik bij de verjaardag van een dochter van m'n zus. De schalen met worst en kaas en gevulde ei bleven maar rond gaan. Gelukkig weten ze het nu van mij, dus ze slaan mij over, maar denk maar niet dat er ook één hapje bij zat die vegan was...
Na anderhalf uur heb ik gevraagd of ik een sinaasappel mocht en die heb ik lekker zitten smikkelen.

Ik zou nooit overwegen om iets niet-vegans te nemen om sociaal te zijn, maar ik zit wel te overwegen om niet meer naar dit soort verjaardagen te gaan, want ik voelde me zwaar onpasselijk en verdrietig tussen al die lijkeneters. Maar goed, het is wel m'n zus, dus ik vind het erg moeilijk. Ik merk ook dat op verjaardagen mensen steeds minder contact met mij zoeken en ik denk dat het komt, omdat ik 'anders' ben en ze waarschijnlijk verhalen horen dat ik de 'brainwasher' van de familie ben en alleen maar kan praten over veganisme. Ik krijg ook niet eens meer de neiging om te laten zien dat ik wél gezellig kan zijn. Het komt van twee kanten, ik heb niets meer te bespreken met hen en zij niet meer met mij. Maar je wordt er wel eenzamer van.

En veganisme is absoluut niet een geloof. Christenen geloven in één God als persoon en veganisme is gewoon een levensstijl die de wereld verbeterd. Dat vind ik een heeeeeel groot verschil. Het één is onzin en wordt geloofd en het ander is een feit.

[Veganvera]

Veganisme is toch ook een geloof?

Nee, veganisme is echt.

ik bedoel dat je toch ook geloof dat je je goed doet? Dat geloven mensen ook die in een god geloven.

[Sybine]

Maar aan de andere kant denk ik altijd, je vraag aan een christen toch ook niet om hardop te vloeken in zijn kerk? Veganisme is toch ook een geloof?

Nee, voor mij is geloof en veganisme wezenlijk anders. Ik kan en wil veganisme niet vergelijken met geloof.
En ja, ik weet waar ik het over heb. Ik heb mezelf jarenlang bewust christen genoemd, was kerkelijk betrokken. Maar bij het geloof heb je te maken met een opperwezen. Dat opperwezen bepaalt wat goed en slecht is. En wat eventueel mag en niet mag (waarbij het wel afhankelijk is voor welk opperwezen je kiest hoeveel je mag ).

Normen worden in het geloof van buitenaf opgelegd. Het gaat misschien zelfs wel om hemel en hel.
Bij veganisme gaat het mij om normen die ik vanuit mezelf opstel. Als ik me niet aan die normen houd is dat jammer. Maar het is geen zonde. Vloeken is voor een christen een zonde omdat een ander dat bepaalt heeft. Voor mij is een koekje met ei erin verwerkt eten geen zonde. Het is iets wat ik liever niet wil. Maar mijn ziel hangt niet van dat koekje af. En mijn ziel hangt ook niet af van mijn eigen opgelegde normen.

[TonyJello]

Veganisme is toch ook een geloof?

Nee, veganisme is echt.

ik bedoel dat je toch ook geloof dat je je goed doet? Dat geloven mensen ook die in een god geloven.

Oja.

Nou ik weet dat ik het goed doe.

[Appelmoes]

Ah, als verwelkomende partij ligt dat natuurlijk anders Wat cool dat iedereen er zo positief op reageert!

Laatst had ik in Aken een vegetarische wrap besteld, dat was een wrap met groenten en drie liter olijfolie. Ik dacht dat daar niet veel aan mis kon gaan. Kreeg ik er dus yoghurtdressing bij... zucht.

Iets niet-vegans zal ik niet nemen, ook niet als anderen het zo graag willen, maar soms vind ik het wel lastig om dan beleefd te blijven. Dan moet ik me weer verontschuldigen voor mijn extreme levensstijl, ofzo, en daar heb ik niet zoveel zin in.

Veganisme is geen geloof, tenzij je de Almachtige Grote Broccoli om vergiffenis smeekt als je E430 binnenkrijgt.

[TonyJello]

Veganisme is geen geloof, tenzij je de Almachtige Grote Broccoli om vergiffenis smeekt als je E430 binnenkrijgt.

[Veganvera]

Veganisme is geen geloof, tenzij je de Almachtige Grote Broccoli om vergiffenis smeekt als je E430 binnenkrijgt.

geweldig icoontje Tony

[Renee1137]

Thanks, appelmoes.

Zelf heel erg creatief zijn. Speciale "zakenlunches" in de vergaderzaal. Dit houdt in dat ik zelf het brood maak en een lekker soepje etc erbij. Bijna alle klanten vinden het geweldig. Veel persoonlijker vinden ze het. Ze weten het nu bijna allemaal wel en vinden het super leuk om nieuwe dingen uit te proberen. Krijg zelfs complimenten erover. Bijvoorbeeld een secretaresse van 1 van onze klanten had gezegd, dat haar chef wel wilde komen, maar alleen als hij weer dat "wortelding" krijg. Haha dat zijn de leuke dingen. Als ik dan toch met nukkige klanten of nieuwe klanten mee moet, kies ik een vegatarisch-friendly restaurant uit en neem zelf een salade ofzo.
Je wordt best vindingrijk moet ik zeggen verloop van tijd.

Wow, het lijkt me inderdaad super om zo'n zakenlunch voorgeschoteld te krijgen :O wat voor soort bedrijf is het?

En bij kennissen een koekje of plak cake nemen is een afweging tussen sociaal of vegan zijn. Ik blijf dat na al die jaren heel lastig vinden.

Ik snap dat het soms zo voelt, maar eigenlijk is het gek dat we dat met elkaar koppelen - eten in je mond stoppen en sociaal zijn. Ik zeg maar altijd met een hartelijke lach, "Oh nee dankjewel, maar het ziet er lekker uit hoor!" (dat laatste vooral als mensen zelf iets hebben gebakken etc.) Ik zeg nooit waarom niet, dat kunnen mensen verkeerd opvatten. Maar probeer vooral uit te stralen dat het net zo gezellig is als ik geen plakje cake mee-eet

Vorig weekend was ik bij de verjaardag van een dochter van m'n zus. De schalen met worst en kaas en gevulde ei bleven maar rond gaan. Gelukkig weten ze het nu van mij, dus ze slaan mij over, maar denk maar niet dat er ook één hapje bij zat die vegan was...

Hier doe ik dan altijd met een héél hartelijke glimlach de schaal doorgeven

Ik ben wel blij dat ik me emotioneel niet al te veel laat beïnvloeden door de niet-vegan wereld. Soms wel, als ik het erover heb met mijn vriend, dan krijgt hij echt zo'n "wat is er mis met mensen?!"-monoloog (niet alleen omdat mensen geen vegans zijn hoor, ook meer algemeen ). Maar bij andere mensen kan ik het allemaal van me afgooien. Op mijn werk verpak ik met een glimlach de kaas en leg ik zonder tranen de runderbiefstukken op hun plaats in de koeling. Ik weet niet, misschien ben ik harteloos, koelbloedig. Maar me er rot over voelen gaat toch niets helpen. Ik sta er wel bij stil, met dat stukje dier in mijn handen, maar ik laat me er niet door van mijn stuk brengen. Ik kan ook gerust naar een BBQ gaan met mijn plantaardige spiesjes en salade, tot in detail voorbereid om mensen te laten zien dat ik geen 'graseter' ben. Ik maak er ook grapjes over met vrienden, heb zelfspot...

Ik eet vegan omdat ik een rationele beslissing daartoe heb gemaakt, niet omdat ik van dode dieren walg of het de grootste ondenkbare zonde vind om vlees te eten. Harteloos of niet, het resultaat is wel dat ik iedereen - familie, vrienden, collega's, kennissen - achterlaat met de indruk dat je vegan kan zijn zonder het genieten of de lol of de blijdschap van het leven te hoeven opgeven. En dat doet denk ik meer goed dan me van alles en iedereen afsluiten.

No offense richting diegenen die gewoon echt niet anders kunnen, ik snap het precies, het is je ook niet kwalijk te nemen. Maar het helpt zo weinig.

[TonyJello]

Ik ben het met je eens, Renee, dat het zo heel goed werkt om lekker te funktioneren en prima geaccepteerd te worden. Het heeft helemaal geen zin om er inwendig labiel van te worden. Echt fijn dat het je zo goed lukt. Ik was ook altijd super coolbloedig, maar ik ben het op dit gebied kwijt, helaas. Zou ik 'mezelf' weer kunnen worden? Ik hoop het maar. Of zal het er ook mee te maken hebben dat ik naar de 50 toe ga? Wordt een mens dan sowieso anders? Ik kan het natuurlijk weer gaan oefenen.