Uitzonderingen?

[Renee1137]

Ik las net deze post op het blog van de Groene Meisjes, welbekende vegan postergirls, en was nogal verbaasd dat ze tot de conclusie komt dat een stukje cheesecake hier en daar moet kunnen. Ook vrijwel alle commenters zijn het met haar eens.

http://www.degroenemeisjes.nl/over-niet-vegan-cravings

Ik heb ook een comment geschreven waarin ik toch wat vraagtekens zet bij deze conclusie. Het gaat mij er vooral om dat we ethische beslissingen doorgaans niet zien als iets waarop je uitzonderingen kán maken. Net als dat je niet 99% voor homo-rechten of 99% tegen kindermishandeling bent, behalve als je toevallig gewoon even zin hebt om een uitzondering te maken. Zie mijn comment dus.

Ik wil wel benadrukken dat ik 99% vegan zijn óók heel goed vindt, aangezien het toch 99% van de goede praktische gevolgen heeft. Zelf ken ik ook mensen in mijn omgeving die bijna-vega of bijna-vegan zijn en ik moedig ze alleen maar aan. Maar toch zie ik het zelf niet zo, vanwege bovenstaande overweging.

Misschien ten overvloede, maar ik zou persoonlijk eenieder die een comment plaatst bij bovenstaande blogpost wel op het hart willen drukken dat het waarschijnlijk eerder een negatief als een positief effect geeft als je nu gaat lopen roepen dat cheesecake moord is o.i.d. zeker alle flexa/vega-lezers ga je daar niet mee winnen

[Martine]

Ja ik had het ook al gezien. Nogal jammer.

Het past wel in het plaatje van dit type blog, meer gezondheids-vegan dan ethisch vegan. Hopelijk gaan ze geen recepten met dierlijke producten posten.

Ik zat even te twijfelen of ik zou reageren, maar ik heb het uiteindelijk niet gedaan.

[Mystique]

Ik heb wel gereageerd.

Stelletje domme dozen bij elkaar...

[Butternutkin]

Ik heb ook een comment geschreven. Ik vind het net als jij moeilijk om te begrijpen. Sowieso vind ik de 'nou, als je het echt wil dan doe je toch' mentaliteit heel westers en kapitalistisch. Je gelooft ergens in of niet, toch? Als het nou een keer echt niet anders kan hoef je daar geen nachten wakker van te liggen, maar om nou maar toe te geven aan je suikerverslaving ten koste van waar je in gelooft vind ik wel heel gek eigenlijk.

[Mystique]

Ik kwam er laatst achter dat ik ontbijtkoek had gegeten met honing erin (de receptuur was veranderd). Ik ga mij daar niet druk om maken, ik kan er niets aan doen en heb er niet bewust voor gekozen, dus ik zou niet weten waarom ik mijzelf dat schuldgevoel aan zou doen.

Ik moet er bijna om lachen hoe ze lopen te praten over dat je je juist schuldig gaat voelen als je niet aan je cravings toe geeft bladiebla. Wat een stelletje slappe wijven bij elkaar. Smoesjes verzinnen om toch iets te kunnen doen wat moreel niet goed is. Zwak hoor. En elkaar nog aanmoedigen ook. Dat vind ik het enige zorgwekkende eraan...

[Butternutkin]

Ik heb ook wel eens met een wollen muts in mijn handen gestaan omdat hij zo leuk was (waarom nou wol!). Maar ja, ik vind 'omdat ik het nu gewoon graag wil' geen goede reden, veganisme is voor mij belangrijker. Bij eten heb ik dat dus helemaal niet, ik hoef het gewoon niet.

[Vegantastic]

Ik heb ook wat reacties geplaatst... wat irriteer ik mij eigenlijk aan diverse reacties.

Ik hoop dat ik het niet-veroordelend heb uitgelegd waarom men niet zichzelf vegan moeten noemen als ze dat niet zijn.

[Bonnie]

Hee, ik zat die post toevallig net te lezen

Op zich denk ik dat dit voor veel mensen een heel goede manier is om met een (nieuw) voedingspatroon om te gaan. Zo ben ik zelf ook begonnen toen ik vegan ging eten (ik wilde het mezelf bijv. niet verbieden om ooit nog kaas te eten, maar het stond me wel steeds meer tegen, en vanaf toen heb ik er eigenlijk elke keer voor gekozen om toch maar iets anders dan dierenmelkkaas te eten). Daarom vind ik het goed dat mensen laten zien dat plantaardig eten altijd positief is, ook als het je (nog) niet 100% lukt. Ik weet alleen niet of dat nou de boodschap is die de meeste lezers uit dit stukje meekrijgen. Ik lees wel vaker dit soort berichten op blogs en er wordt zoveel gepraat over schuldgevoelens en eerlijkheid dat de reacties meer gaan over het goedpraten van keuzes die eigenlijk niet overeenkomen met je waarden dan over het maken van goede keuzes wanneer dat wél lukt. Ik denk ook niet dat het heel nuttig is om je schuldig te voelen over je eten maar dat betekent niet dat je er niet kritisch over na mag denken.

Misschien ten overvloede, maar ik zou persoonlijk eenieder die een comment plaatst bij bovenstaande blogpost wel op het hart willen drukken dat het waarschijnlijk eerder een negatief als een positief effect geeft als je nu gaat lopen roepen dat cheesecake moord is o.i.d. zeker alle flexa/vega-lezers ga je daar niet mee winnen

Ja, dat wel. Eventuele vooroordelen over 100% vegan eten worden door dat soort reacties alleen maar bevestigd.

[Appelmoes]

Wat een slap gezeiver zeg Ik zal mijn mond maar houden...

[Bonnie]

Ik heb ook wat reacties geplaatst... wat irriteer ik mij eigenlijk aan diverse reacties.

Ik hoop dat ik het niet-veroordelend heb uitgelegd waarom men niet zichzelf vegan moeten noemen als ze dat niet zijn.

Ik vind je reactie niet veroordelend! Ik weet niet of mensen zich er iets van aantrekken, maar wat jij zegt over het veranderen van de betekenis van termen merk ik ook wel. Zie ook "vegetariër" in de Van Dale nu - dat is volgens mij ook veranderd van "iemand die geen vlees en vis eet of iemand die geen dierproducten eet" (oid) naar "iemand die geen vlees eet" en nu "iemand die geen vlees en soms ook geen vis eet". Tja...

[Butternutkin]

Hee, ik zat die post toevallig net te lezen

Op zich denk ik dat dit voor veel mensen een heel goede manier is om met een (nieuw) voedingspatroon om te gaan. Zo ben ik zelf ook begonnen toen ik vegan ging eten (ik wilde het mezelf bijv. niet verbieden om ooit nog kaas te eten, maar het stond me wel steeds meer tegen, en vanaf toen heb ik er eigenlijk elke keer voor gekozen om toch maar iets anders dan dierenmelkkaas te eten). Daarom vind ik het goed dat mensen laten zien dat plantaardig eten altijd positief is, ook als het je (nog) niet 100% lukt. Ik weet alleen niet of dat nou de boodschap is die de meeste lezers uit dit stukje meekrijgen. Ik lees wel vaker dit soort berichten op blogs en er wordt zoveel gepraat over schuldgevoelens en eerlijkheid dat de reacties meer gaan over het goedpraten van keuzes die eigenlijk niet overeenkomen met je waardes dan over het maken van goede keuzes wanneer dat wél lukt. Ik denk ook niet dat het heel nuttig is om je schuldig te voelen over je eten maar dat betekent niet dat je er niet kritisch over na mag denken.

Ik ben het helemaal met je eens, ik ben wel over een nacht ijs gegaan toen ik besloten had om veganist te worden, maar ik ben wel jaren lang op en af vegetarier geweest, als ik wel vlees at was het ook al niet vaak. Dus misschien was dat wel makkelijker, we aten wel heel veel kaas vroeger. Dus ik denk dat het ook te maken heeft met hoeveel je gevoelsmatig gelooft in je eigen waarden. Ik denk dat veel mensen inderdaad realistisch gezien weten dat het niet goed is, dat zich schuldig voelen als ze zich er niet aan houden, maar dat ze de gevoelsmatige link niet gelegd hebben tussen die producten en wreedheid.

Als je echter je veganistische levensstijl zo uitdraagt naar buiten toe en een populaire blog hebt vind ik het eigenlijk wel extra kwalijk dat je er zo laks mee omgaat. Het is heel persoonlijk natuurlijk, maar ik zet echt mijn vraagtekens erbij, hoe serieus neem je het dan eigenlijk?

[DeVegetarische]

Ik ben nog niet eens zo lang vegan, maar ik wil geen ei of zuivel. Er is ZOVEEL over dat WEL vegan EN lekker is... je kan ook als vegan je helemaal bol snacken. Ik snap het dus ook niet goed, als ik in een ingredientenlijst iets van melk of ei zie hoef ik het automatisch niet meer. Ik vergeet ook echt de herkomst van dat glas melk niet Dan HOEF je het toch niet meer?

Kijk, toen ik stopte met vlees eten deed ik dat wegens de extreme mishandeling in die sector, en ik dacht, dat leed wil ik niet meer. (eten, kopen, betalen, deel van zijn, enz) Dan is dit, vegan, toch ook zoiets waarbij je al het gevoel hebt van: Als het even kan wil ik geen producten uit die mishandeling hebben?

Heb ik wel tenminste. Sowieso kan je allerlei vegan lekkers vinden, *ook* in de winkel. Ik kan er nu niet zoveel sympathie voor opbrengen. Ik denk dat die mensen zich ook niet goed voelen bij die cheesecake.

Ik vind dat ook zo gek bij mensen die TOCH vlees eten, ook als ze zich bewust zijn van de geschiedenis van hun hapje, ''omdat het toch wel lekker is''. Maar misschien ben ik soms een zeloot aan het uithangen

Ik ben ook niet perfect. Wie weet krijg ik die intense drang ook en geef ik er dan wel aan toe. Maar ja...

Mogelijk is zuivel zelfs ''erger'' dan vlees, die koe (+kalf maar die gaat vaak snel dood) wordt psychisch keer op keer getraumatiseerd.

[Koen]

Vreselijk die reacties.
Ik heb dus totaal geen drang naar zuivel of vlees, ik hoef alleen maar de gedachte te krijgen van de dieren die mishandeld worden in de bio-industrie.

[DeVegetarische]

Ik lees ze door en heb op eentje gereageerd. Zo dom...

Smoesjes:

-Bio kan ook!! (is jezelf zwaar voorliegen)
-Ik ben geen heilige en kan dus ook niet zo leven.
-Mag ik ook een keer wat lekkers?
-Enz

Het lullige is dus dat er zwakke smoesjes staan ipv ''Ik geef het toe. Ik kan het niet aan, altijd vegan. Ik ben zwak, mijn vlees verleidt mij.''

[lena]

Ik denk dat je dat krijgt als "veganisme" niet wordt gezien als morele overweging die te vergelijken is met feminisme of pacifisme maar als "iets goeds voor de wereld doen", te vergelijken met, zeg, de verwarming een graadje lager zetten, niet met het vliegtuig op vakantie gaan, dat soort dingen. En daar kun je best eens een uitzondering op maken, omdat je het meestal "goed" doet.

Ik vond de reacties inderdaad nog aparter, vooral van de mensen die aangeven een paar keer per week vlees te eten omdat ze zich daar zo goed bij voelden, en waar de "groene meisjes" ook heel positief op reageerden. Ik heb daar niet zoveel mee, die nadruk op "luisteren naar je lichaam" als dat lichaam aangeeft dat je allerlei junkfood "nodig hebt". Het komt ook allemaal zo verwend over, alsof je eigen gevoel het allerbelangrijkste in de wereld is.

En het is inderdaad erg onbeleefd om van andere mensen te verwachten dat ze rekening met jouw principes houden als je die zelf gewoon even overboord gooit als je er zin in hebt. Dat doe je dan dus ook niet, en zo heb je het risico dat een enkele keer cheesecake of geitenkaas verandert in meerdere keren per week wat dierlijks, tot je dan vindt dat je het toch al zoveel beter doet dan de gemiddelde Nederlander, dus gewoon biologisch-vegetarisch is ook wel goed genoeg, etc. Dat zal niet voor iedereen zo werken, maar ik denk voor best veel mensen wel.

[Barbera]

Ik heb de reacties ook gelezen en ondanks dat ik niet meer helemaal vegan eet (na anderhalf jaar vegan eet ik af en toe weer vis) ben ik het wel met Alex eens. Ik vond het ook een hoog smoesjesgehalte hebben en op het moment dat het spannend werd in de discussie ging het over 'haar lezers beledigen' en meer van dat soort zaken en sloot ze discussie. Vond ik een zwaktebod.

Ik noem mezelf ook geen veganist meer, want ik denk ook dat het vervagen van de diverse termen de zaak geen goed doet. Ik moet jullie ook eerlijk bekennen dat ik niet wist dat vegetariers in het verleden ook geen ei en zuivelproducten aten... Kun je nagaan en ik was nota bene zelf vegetarier. Inderdaad wordt er tegenwoordig ook veel geroepen dat je als vegetarier 'dan toch wel vis eet?' Die heb ik helemaal nooit begrepen.

Wat ik ook niet zo goed volg in de discussie is waarom het eten van een stuk cheesecake of kaas een minder slechte keuze zou zijn dan het eten van vlees of vis. De aanhoudende mishandeling van moeder en kalfjes is net zo pijnlijk.

Als iemand het rest van de tijd beter vol kan houden juist door af en toe iets te eten wat niet in de haak is doe dat dan gewoon, maar noem het ook gewoon wat het is en pretendeer niet nog een echte vegan te zijn. Ik zeg zelf tegenwoordig dat ik 'hoofdzakelijk plantaardig eet met af en toe vis'. Qua kleding hou ik wel het vegan principe aan hoewel ik mijn oude spullen afdraag.

[Vegantastic]

Bedacht mij net dat als het blog item zou gaan over toegeven aan wens om een bontjas te kopen, dat de reacties denk toch anders waren geweest.

[Butternutkin]

Dat is ook een goeie inderdaad. Hoe meer ik erover nadenk, hoe erger ik het eigenlijk vind.

EDIT: oh mijn god! Wat erg dat ze de discussie heeft gesloten. Wat jij zei was echt helemaal 100% waar Alex, daarom werd die persoon ook zo boos. Anders haal je gewoon je schouders op en zeg je "tja, als jij dat denkt". Vervolgens ging een van de groene meisjes zelf zich er ook nog mee bemoeien :S

Ik had ze een berichtje gestuurd omdat ik het gewoon echt heel teleurstellend vind. Nadat het bericht verstuurd was kwam ik op een nieuw scherm en stond er dit:

"Na alle ophef van vandaag (artikel ‘Over niet-vegan cravings en het maken van uitzonderingen’) is deze kleurplaat voor jullie. Hebben we vanavond allemaal iets leuks te doen. Dit is een blije My Little Pony, omringd met vegan cupcakes. Veel kleurplezier!

Happy Thoughts en liefs,

Merel."

Ik weet niet zo goed of dit grappig bedoelt is of nogal denigrerend?

[Renee1137]

Sowieso vind ik de 'nou, als je het echt wil dan doe je toch' mentaliteit heel westers en kapitalistisch.

Dat vind ik ook wel eigenlijk. We zijn natuurlijk met zijn allen heel verwend hier in het westen, wat we willen lijkt soms boven alles te gaan. Net als dat mensen die een nieuwe keuken willen zich daarvoor diep in de schulden steken. Als je maar krijgt wat je wilt...

Ik kwam er laatst achter dat ik ontbijtkoek had gegeten met honing erin (de receptuur was veranderd). Ik ga mij daar niet druk om maken, ik kan er niets aan doen en heb er niet bewust voor gekozen, dus ik zou niet weten waarom ik mijzelf dat schuldgevoel aan zou doen.

Oh nee ik ook niet, dat is ook heel wat anders vind ik, als je het per ongeluk eens doet. Ik vind het zelfs ook nog wat anders als je bijv. ergens in Zimbabwe op vakantie bent en je kunt echt niet genoeg vegan eten vinden, of je weet door communicatieproblemen niet van alles zeker waar het in gebakken is enzo. Dan probéér je het tenminste. Cheesecake eten omdat je er zin in hebt, terwijl je ook zelf een taart kan gaan bakken, daar is geen kunst aan.

@Bonnie: Ik ben het met je eens dat schuldgevoel op zich helemaal geen nuttige emotie is, die hoef je zo weinig mogelijk te voelen. Maar wat veel vegans denk ik zeggen is; je hoeft je ook niet schuldig te voelen als je het gewoon niet doet ! Zoals ik zeg vind ik het superfijn dat zo veel mensen bezig zijn met veganisme, met of zonder uitzonderingen, want het helpt enorm. Maar puur op persoonlijk ethisch vlak snap ik het niet zo goed als je expres uitzonderingen maakt, gewoon omdat je er zin in hebt. Als je echt niks anders kan vinden of je maakt een foutje, is dat natuurlijk helemaal niet erg. En ik heb mijn overgang naar veganisme zelf ook heel erg stap voor stap gedaan, het duurde wel een half jaar voordat ik helemaal om was qua eten !

Ik denk dat je dat krijgt als "veganisme" niet wordt gezien als morele overweging die te vergelijken is met feminisme of pacifisme maar als "iets goeds voor de wereld doen", te vergelijken met, zeg, de verwarming een graadje lager zetten, niet met het vliegtuig op vakantie gaan, dat soort dingen. En daar kun je best eens een uitzondering op maken, omdat je het meestal "goed" doet.

Ik denk dat je daar precies de vinger op de juiste plek legt! Voor heel veel mensen zal het heel logisch zijn om het zo te zien. Kan me goed voorstellen eigenlijk. Het is pas als je gaat nadenken over wat het nu eigenlijk betekent om iets moreel verkeerd te vinden, dat je er anders tegenaan gaat kijken.

Ik moet zeggen dat alhoewel de VeganChallenge een geweldig bedacht concept is (volgens mij heel effectief) er niet echt aandacht besteed werd aan deze, meer filosofische kant van zaken. Misschien ook lastig om uit te leggen en voor sommigen afschrikwekkend... maar toch wel belangrijk vind ik.

Ik heb daar niet zoveel mee, die nadruk op "luisteren naar je lichaam" als dat lichaam aangeeft dat je allerlei junkfood "nodig hebt". Het komt ook allemaal zo verwend over, alsof je eigen gevoel het allerbelangrijkste in de wereld is.

Het klinkt ook allemaal erg als de 'coming out' van Alex Jamieson, een bekende Amerikaanse die laatst toegaf dat ze niet meer vegan was omdat ze 'cravings' had. Waarop één vegan blogger aankondigde, dat hij ook naar zijn lichaam ging luisteren en dus vanaf nu kannibaal was (http://paleovegan.blogspot.nl/2013/03/c ... month.html)

Bedacht mij net dat als het blog item zou gaan over toegeven aan wens om een bontjas te kopen, dat de reacties denk toch anders waren geweest.

Ach Alex, soms mag je jezelf toch wel een beetje verwennen ?

Natuurlijk denken we allemaal wel eens, 'mmm daar heb ik trek in'. Heb ik bijvoorbeeld als ik op een feestje de taart oversla. Maar persoonlijke 'trek' staat voor mij niet in verhouding tot het volgen van mijn ethische principes. En vaak denk ik, 'hee, als ik echt zo'n trek heb in chocoladetaart, dan kan ik het altijd zelf thuis maken' (vervolgens ben ik daar te lui voor en zal het verlangen dus ook niet zo erg zijn geweest )

Bij de ACU in Utrecht heb ik ook wel eens een geweldige vegan cheesecake gehad trouwens.

[Bonnie]

Dat het gesprek zo is afgekapt vind ik ook wel jammer. Enige discussie moet toch wel kunnen? Vergelijkingen met moord en verkrachting vind ik ook niet zinvol, maar ik vond Alex' reacties niet beledigend. Wel kritisch ja, maar dat is toch niet per se erg? Dat nodig je ook uit op een blog, lijkt me.
Maar ja, zo te zien is het grootste deel van hun lezers zelf niet vegan en willen ze dit soort dingen ook helemaal niet horen, dus misschien is het zo wel beter. Misschien weten Groene Meisjes op deze manier meer mensen te bereiken en kunnen ze ze inspireren om meer diervriendelijk te eten... dat hoop ik dan maar?